Αφιερωμένο εξαιρετικά...

Έχω καιρό να γράψω. Σήμερα όμως δεν κρατιόμουν με τίποτα. Χτες ήταν η ημέρα που ο πλανήτης θα έπρεπε να σβήσει τα φώτα για μία ώρα. Οι τηλεοράσεις,τα ραδιόφωνα,τα emails φώναζαν και ειδοποιούσαν μέρες πριν. Φυσικά όλοι το είχαμε μάθει.
Πόσοι το κάναμε?
Χτες αλλά και τις προηγούμενες μέρες άκουσα διάφορες ατάκες.
- Εγώ θα λείπω οπότε τα φώτα θα είναι σβηστά ούτως ή άλλως.
- Ρε συ, εκείνη την ώρα έχει τον αγώνα.
- Εγώ θα ετοιμάζομαι για να βγω, πως θα ετοιμαστώ στα σκοτεινά?
- Το Σάββατο θα έχω κόσμο στο σπίτι, με τα κεριά θα τους έχω τους ανθρώπους?
- Το μωρό δε μπορεί να μείνει στο σκοτάδι ούτε 2 λεπτά, φοβάται.
- Σιγά από μένα θα σωθεί ο πλανήτης αν σβήσω μια ώρα τα φώτα.
- Κόλπο των κυβερνήσεων είναι για να κάνουν οικονομία.

Πόσο συνηδειτοποιημένοι είμαστε όλοι!!!
Θα μου πεις τόσο καιρό καταστρέφουμε τον πλανήτη, τώρα σ'έπιασε ο πόνος?
Και θα σου πω, ότι ποτέ δεν είναι αργά. Αν μπορούσαμε όλοι να το βάλουμε μέσα στο μυαλό μας και ν'αρχίσουμε να κάνουμε ένα μικρό πραγματάκι ο καθένας χωριστά, ίσως κάτι να σώναμε.
Πρόσφατα έλαβα ένα email στο οποίο αναφερόταν τι μπορεί να βρει κανείς μέσα σε ένα κάδο ανακύκλωσης, αυτούς τους μπλε κάδους που ο κάθε δήμος έχει ή θα έπρεπε να έχει τοποθετήσει έξω από τα σπίτια μας. Επίσης στο email υπήρχαν οδηγίες για το ποια σκουπίδια ανακυκλώνονται καθώς και σε ποια μορφή πρέπει να είναι όταν τα πετάμε. Έλεγε λοιπόν για τα πλαστικά μπουκάλια κάθε είδους ότι καλό είναι πριν τα πετάξουμε να τα ξεπλένουμε με νερό ώστε να διευκολύνουμε έτσι την διαδικασία της ανακύκλωσης τους.
Το συζήτησα λοιπόν μ'ένα φίλο. Η απάντηση που πήρα ήταν ''καταπληκτική'':
- Δε φτάνει που θα πρέπει κάθε φορά να κάθομαι να τα ξεχωρίζω σε άλλη σακούλα, σιγά μη χαλάω χρόνο και νερό να τους τα πλένω κιόλας. Τόσα λεφτά βγάζει το κράτος από την ανακύκλωση ας κουραστούν και λίγο.

Καλά μιλάμε ότι ο Έλληνας την ανακύκλωση την έχει στο αίμα του!!!

Χτες λοιπόν ήταν η μέρα που έπρεπε να σβήσουμε όλοι τα φώτα. Εγώ κοιμόμουν και ξύπνησα στις 20:33 ακριβώς. Μες στα μαύρα σκοτάδια έφτασα μέχρι το μπαλκόνι ελπίζοντας να δω και έξω μαύρα σκοτάδια. Ναι, σιγά. Οι μισές πολυκατοικίες είχαν φως.
Και εδώ λοιπόν έρχεται και η αφιέρωση της σημερινής μου ανάρτησης. Απέναντι από το σπίτι μου υπάρχει ένα πάρκο. Στο πάρκο αυτό υπάρχουν μεγάλες λάμπες φθορίου, οι οποίες όμως κατά ένα περίεργο τρόπο είναι σχεδόν κάθε βράδυ σβηστές. Έχουμε κάνει επανηλειμένα υπομνήματα στον Δήμαρχο μας ότι πρέπει τα φώτα αυτά να ανάβουν κάθε βράδυ διότι στο πάρκο μετά από κάποια ώρα μαζεύεται όλοι η ''αφρόκρεμα'' της περιοχής, με αποτέλεσμα ούτε να διανοηθείς να το διασχίσεις παρ'όλο που ειναι ο μόνος τρόπος για να φτάσεις στον απέναντι δρόμο χωρίς να χρειαστεί να κάνεις ολόκληρο κύκλο. Φυσικά ο Δήμαρχος μας εδώ και πολύ καιρό κωφεύει ή με απλά λόγια μας γράφει κανονικότατα.
Ε, λοιπόν χτες στις 20:30,το πάρκο ήταν φωταγωγημένο.

Γι'αυτό λοιπόν και γω αφιερώνω αυτή την ανάρτηση... Στον Δήμαρχο μας με αγάπη!